Η Ακαδημία του Εγκλήματος

.

Σύμφωνα με «αυτόπτες μάρτυρες», πιθανολογείται πως αμερικανοί «μισθοφόροι στρατιώτες» της ιδιωτικής εταιρείας «Akademi» (Ακαδημία στα ουαλικά), γνωστής με την προηγούμενη ονομασία της (Blackwater), έχουν σταλθεί στην Ουκρανία – όπου βαριά εξοπλισμένοι, με θωρακισμένες στολές, εμφανίσθηκαν στις διαδηλώσεις της πόλης Donezk (βίντεο).

Φυσικά οι στολές τους δεν είχαν διακριτικά στοιχεία (θα έμοιαζε άλλωστε με έναν ληστή που θα πήγαινε να διαρρήξει μία τράπεζα, γράφοντας την «ιδιότητα» του στα ρούχα του), οπότε κανένας δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Είναι γνωστό όμως ότι, όταν τους αντιλήφθηκαν οι διαδηλωτές και κάποιος φώναξε «Blackwater! Blackwater!», αποχώρησαν βιαστικά από τη διαδήλωση.

Η ιδιωτική εταιρεία «Academi», η οποία προηγουμένως ονομαζόταν «Blackwater» και αμέσως μετά «Xe Services», απασχολεί παγκοσμίως 20.000 «μισθοφόρους στρατιώτες» – αρκετοί εκ των οποίων είναι πρώην στρατιωτικοί που εκδιώχθηκαν για προφανείς λόγους. Κατά πολλούς, προσλαμβάνονται ακόμη και πρώην εγκληματίες ή φυλακισμένοι για κακουργηματικές πράξεις, στους οποίους δίνεται η ευκαιρία να εκτίσουν διαφορετικά την ποινή τους – λαμβάνοντας επί πλέον μηνιαίο μισθό της τάξης των 5.000 $.

.

.

Στα πλαίσια των άκρατων νεοφιλελεύθερων αποκρατικοποιήσεων λοιπόν, μετά τις φυλακές τείνει να ιδιωτικοποιηθεί και ο στρατός της υπερδύναμης – με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ειρήνη και την ασφάλεια στον πλανήτη.

Περαιτέρω, με την ονομασία «Blackwater» η εταιρεία δημιούργησε ένα πολύ κακό όνομα, επειδή οι μισθοφόροι της έλαβαν μέρος σε σφαγές με θύματα αθώους πολίτες, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Ακριβώς για το λόγο αυτό άλλαξε δύο φορές την επωνυμία της, καταλήγοντας στην ευγενικότατη σημερινή «Ακαδημία» (αν και κατά πολλούς θα έπρεπε να λέγεται «Ακαδημία του εγκλήματος»).

Οι διαδόσεις σχετικά με τους ξένους μισθοφόρους στην Ουκρανία ενισχύθηκαν από τις αναφορές ενός Ρώσου διπλωμάτη, σύμφωνα με τον οποίο έχουν φθάσει στο Κίεβο περί τα 300 άτομα, κυρίως αμερικανοί – πολλοί εκ των οποίων έχουν υπηρετήσει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στις υπόλοιπες «εμπόλεμες ζώνες».

.

.

Οι αναφορές του διπλωμάτη ταιριάζουν με τις  διαδόσεις, με βάση τις οποίες 300 άνδρες με βαριές αποσκευές προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Κιέβου και κατευθύνθηκαν αμέσως μετά στη νότια και ανατολική Ουκρανία – όπου πραγματοποιούνται διαδηλώσεις εναντίον της προσωρινής κυβέρνησης της χώρας και υπέρ της Ρωσίας.

Φυσικά όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ρωσική προπαγάνδα – η οποία θα έδινε αφορμή νέων επιθετικών ενεργειών στη Ρωσία, η οποία φαίνεται πως έχει στείλει επίσης στρατό στην Ουκρανία. Ας μην ξεχνάμε πως και η Ρωσία έχει μία ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία μισθοφόρων, με την ονομασία «Vnevedomstvenaya Okhrana».

Σύμφωνα τώρα με την (παρανοϊκή κατά πολλούς) πρόεδρο του ουκρανικού κόμματος «Πατρίδα» (Julia Timoschenko), εάν η Κριμαία αποσχισθεί από την Ουκρανία, μετά το δημοψήφισμα που έχει αναγγείλει η αυτόνομη κυβέρνηση της για τις 16 Μαρτίου, θα διεξάγει ανταρτοπόλεμο εναντίον της.

Από την άλλη πλευρά τόσο η Ευρώπη, όσο και οι Η.Π.Α. θέλουν να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία – με σκοπό να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να μην αποσχισθεί η Κριμαία. Βέβαια, η Ευρώπη έχει πολύ περισσότερα να χάσει από ότι οι Η.Π.Α. (ανάλυση μας) – ενώ η ενεργειακή της εξάρτηση δεν είναι καθόλου αμελητέα, όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί.

.

.

Σε γενικές γραμμές όμως, η Ρωσία έχει δίκιο, όσον αφορά την πραξικοπηματική πτώση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας – καθώς επίσης την κατάληψη της εξουσίας από ακροδεξιές οργανώσεις, ειδικά μετά την πρόθεση του αρχηγού του ναζιστικού κόμματος «Δεξιός Τομέας» να θέσει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές στις 25 Μαΐου. Όπως ισχυρίσθηκε δε ο ίδιος (Dmitro Jarosch), “Η μεταβατική κυβέρνηση δεν λειτουργεί επαγγελματικά και έχει χάσει την εμπιστοσύνη του λαού“.

Τέλος φαίνεται πως επίσης εκπρόσωποι εξτρεμιστικών ισλαμικών οργανώσεων προετοιμάζονται για θρησκευτικές τρομοκρατικές επιθέσεις του είδους της «Dschihad» – όπως στη Συρία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μουσουλμάνους Τατάρους της Κριμαίας, οι οποίοι έχουν υποστεί στο παρελθόν άπειρους διωγμούς από τους Ρώσους – αν και θεωρούνται μέχρι σήμερα αφενός μεν ειρηνικοί, αφετέρου οικονομικά επιτυχημένοι.

Ολοκληρώνοντας, η κατάσταση θα μπορούσε πολύ εύκολα να ξεφύγει από τον έλεγχο – πόσο μάλλον αφού τυχόν «παράδοση» της Κριμαίας από τη Ρωσία θα ισοδυναμούσε με τη γεωπολιτική και οικονομική  αυτοκτονία της – αφού θα έχανε τη  μοναδική πρόσβαση της στη Μαύρη Θάλασσα και από εκεί στη Μεσόγειο, ενώ θα επέτρεπε στις Η.Π.Α., μέσω του ΝΑΤΟ, μία συντριπτική νίκη (εκτός του ότι η ίδια δώρισε την πλειοψηφικά ρωσική Κριμαία στην Ουκρανία, το 1954).